Senn fer vorið á vængjum ...

Er að leika mér lítillega í hrossarækt. Rækta vindótt og álótt, með "sebralínum" á fótunum. Grásprengt fax og tagl. Dökkur áll eftir baki og dekkri litur á fótum og á höfði. Þetta er í þremur útgáfum í grunnlit. Ljósrautt, bleikt og móálótt. Í fyrra seldi ég stóðhest, Lokk frá Gullberastöðum til Austurríkis. Nú, eins og gengur þá hefur maður áhuga á að frétta af hvernig þessum vinum manns gengur að spjara sig sem heimsborgarar á erlendri grundu. Því pikkaði ég nafnið hans inn á leitarvél og rakst þá á meðfylgjandi mynd þar sem að hann virðist bara nokkuð montinn í Austria.

Ég á einn ógeltan undan honum og  meri sem að er líka vindótt. Hann heitir Toppur frá Stafafelli. Sá gæti verið arfhreinn vindóttur. Síðan á ég meri sem að heitir Hæra frá Stafafelli, sú er líka vindótt báðum megin frá og gæti verið arfhrein. Til að auka enn líkurnar á að eignast arfhreinan vindóttan stóðhest ætla ég að leyfa þessum tveimur að hoppa saman einhverja vornótt upp í Víðinesi, þar sem þau dvelja um þessar mundir. Þá væri Mendel ánægður með mig.

Það er mikil speki í því að liturinn einn dugi ekki til að búa til gæðing. En Lokkur er með fyrstu verðlaun fyrir byggingu og allt til fyrirmyndar í hæfileikum, nema að það vantar skeið. Liturinn gerir mikið fyrir hestinn, þannig að hann vekur athygli.

Athugasemdir

[Auður Matthíasdóttir (IP-tala skráð) 27.3.2007 kl. 00:01]

Þetta líta út fyrir að vera alveg sómahestar.  Liturinn alveg sérstaklega flottur og mikil faxprýði.  Ef geðið er þar að auki gott þá vildi ég alveg eignast einn svona!

Vonandi verður vornóttin glitrandi gjöful þarna í Víðinesinu.