Dramb er falli næst

Getur einhver bent mér á Sjálfstæðismann sem kann að iðrast? Getur einhver bent mér á Sjálfstæðismann sem kann að skammast sín? Getur einhver bent mér á Sjálfstæðismann sem viðurkennir að þeir geti gert mistök? Flokkurinn er búin að vera öll þessi ár við völd og skipið er það illa strandað að það fer ekki fram hjá nokkrum manni að siglingaleiðin var röng. Það myndi hjálpa að þeir sem að voru við stýrið tækju þátt í endurmatinu og sýndu auðmýkt.

Árni Johnsen gerðist fingralangur um árið, en þrátt fyrir fangelsisdóm komst hann ekki lengra en að segja að hann hafi gert mistök. Ekki persónuleg, heldur tæknileg. Svo virðist sem að hann hafi smitað flesta í flokknum af þessari sömu siðblindu. Enginn má viðurkenna á sig persónulega ábyrgð á nokkrum hlut, nokkurn tímann. Hannes Hólmsteinn stendur sig vel í þessu hlutverki, Davíð Oddsson stendur sig vel í þessu hlutverki og Geir Haarde var líka á þokkalegu róli með þetta hlutverk í nýlegu BBC viðtali.

Róbert Wade prófessor við London School of Economics skrifaði í sumar úttekt þar sem að hann varaði við að skuldsetning bankana væri það mikil að íslenskt efnahagskerfi væri í miklu ójafnvægi. Skýrslunni var stungið undir stól og ríkisstjórn hafði lítinn áhuga á að ræða við hann eftir hrunið, þó það hafi verið gert fyrir kurteisissakir þar sem að hann var staddur hér á landi. Nauðsynlegt var að segja honum enn og aftur að gagnrýni hans væri á misskilningi byggð. Við værum mest og best í öllu, þrátt fyrir hrunið.

Gylfi Zoega lýsti áhyggjum sínum í vikulokin að við værum ekki að gera neitt til þess að auka traust okkar á alþjóðavettvangi. Þessi hegðun að láta eins og við séum einir í heiminum og haga sér eins og óábyrgir aðilar í alþjóðlegum samskiptum gæti leitt til langvarandi lánsfjárkreppu og erfiðleika í þjóðarbúinu. Ekki stóð á hrokafullum persónutengdum árásum á hann í anda þeirra sem vita allt og geta allt. Hann væri bara að reyna að ná okkur í Evrópusambandið og væri ekki merkilegur fræðimaður eða persóna, ef út í það væri farið.

Rögnvaldur Guðmundsson hjá Frostfiski í Þorlákshöfn óttast að vegna hvalveiða tapist stórir markaðir fyrir útflutning á íslenskum fiski. Hann óttast að tapa viðskiptum við bresku keðjuna Wairtose en viðskipti við þá hafi numið milljarði á síðasta ári. Bara með þeim viðskiptum gæti tapast jafnmikið og mögulegt sé að ná út úr hvalveiðum. En auðvitað afgreiða Sjálfstæðismenn þetta sem væl, því fátt er víst glæsilegra í þeirra huga en sólóleikur Einars K Guðfinnssonar. Í þessu máli hefur þjóðremban og hrokinn meitlast í farveg algjörrar blindu.

Það væri svo yndislegt að bæta meiri auðmýkt í þjóðarsálina, ásamt því að kunna að hlusta og taka tillit.

Athugasemdir

[Óskar Þorkelsson, 21.2.2009 kl. 23:59]

afbragðs pistill :).. umm ég verð að svara spurninguinni neitandi um hvort að til sé sjálfstæðismaður sem iðrast.. þeir væru ekki í þeim flokki ef þeir væru með samvisku og gott siðferði.

[Hólmfríður Bjarnadóttir, 22.2.2009 kl. 00:06]

Þeir sem hafa ráðið öllu alltof lengi, eru seinir að átta sig á breytingunni. Svo halda þeir líklega að völdin svífi til þeirra aftur eftir kosningar. Geir HH kallað þetta "millibilsástand" sem sé óþægilegt. Hann vill ekki heyra minnst á breytingar á kosningafyrirkomulegi eða frestun kosninga um eina viku. "Millibilsástandið" má ekki verða lengra en ætlað var í upphafi. Svo tala þeir um "byltingu" þegar minnst er á stjórnlagaþing. Mér finnst að það vegi þyngra að gera breytingar á grunngerð samfélagsins, heldur en afsökunarbeiðnir Íhaldsins, þó þær séu svo sem vel þegnar.  Samfélagsgerðin breytist ekki við þær, en það gerir endurskoðun stjórnaskrárinnar

[Bernd (IP-tala skráð) 22.2.2009 kl. 11:13]

Gulli, þá mætti nú bæta við það sem Einar Már skrifaði í Mogganum í dag:

"Því má jafnvel halda fram að þetta ferli hafi hafist í fjármálaráðherratíð Ólafs Ragnars Grímssonar þegar sýna átti að vinstrimenn væru ekki minni fjármálamenn en hægrimenn. Sumir hafa túlkað þetta þannig að þaðþyrfti bara að veðja á rétta aðila og þegar „götustrákunum“ var úthýst úr Valhöll var þeim boðið í náðarfaðmjafnaðarmanna. Svo tóku ímyndarfræðingarnir við, sömdu ræður útrásarvíkinga með annarri hendinni og kynntu stefnu Samfylkingarinnar og forsetans með hinni.Þróun forsetans er hnignun jafnaðarstefnunnar í hnotskurn og slíkt verður ekki gert upp í einni áramótaræðu.Af hverju kallar forsetinn ekki vini sína, útrásarvíkingana, til sín og skipar þeim að skila góssinu, því hagfræðingar segja að það sé ekki fræðilegur möguleiki að búið sé að eyða þeim skuldum sem stofnaðvar til. Þetta er eina leið forsetans til að ávinna sér traust þjóðarinnar. Í stað þess að bjóða útrásarvíkingunumí mat með amerískum fjárglæfrakonum á hann að taka þá á beinið og skikka þá til. Þannig myndi forsetinn skrá nafn sitt í sáttargerðarbók sögunnar eins og gert var á Þingvöllum fyrir um þúsund árum. Ella mun hann horfa upp á meiri stéttaskiptingu, dýpri skotgrafir og algjört vantraust, því bæði hann og jafnaðarmennirnir í Samfylkingunni tóku þátt í að blekkja þjóðina og alþjóðasamfélagið með ófyrirsjáanlegum afleiðingum. Þar

liggur ábyrgðin, blaðið sem nú þarf að snúa við."

[Ragnhildur Kolka, 22.2.2009 kl. 12:03]

Það verður varla hjá því komist að fara að kaupa Moggann aftur.

[Hjálmtýr V Heiðdal, 22.2.2009 kl. 12:40]

Einar Már er góður rithöfundur. En það er ekki ávísun á pólitíska skerpu. Þessi „skilgreining“ hans er dálítið í stíl Hannesar Hólmsteins. Nema að Hannes kemur frá hægri en Einar Már frá vinstri.

Sjálfstæðismenn eru mestu fjármálaskussar undanfarinna ára. Það er á hreinu. Hvort aðrir séu mikið betri er ekki enn ljóst.

[Hörður H (IP-tala skráð) 22.2.2009 kl. 13:06]

Hægri menn eru ráðdeildarsamir í peningamálum en vinstri menn kunna ekki að fara með peninga.Þetta er einföld kenning og kraumaði í þjóðarsálinni,jafnvel vinstri menn trúðu þessu þó þeir þrættu fyrir það.  Ég held samt að í eldgamla daga hafi t.d. Jón Þorláksson verið glúrinn og Viðreisnarstjórnin spilaði vel úr sínum spilum.Mikið vatn til sjávar runnið síðan.

[Sigurður Þorsteinsson, 22.2.2009 kl. 16:26]

Sæll Gunnlaugur. Flestir þeir sem hafa verið að skoða bankahrunið og orsakir fyrir því eru sammála um að þeir sem beri ábyrgð, eru forystumenn bankanna, stjórnvöld bæði þau sem sátu þegar hrunið varð, og þau sem sátu í fyrri ríkistjórn. Þá brást stjórnendur Seðlabanka og Fjármálaeftirlits svo og þeir sem beri ábyrgð þá því reglugerðarverki og eftirlitskerfum sem til staðar voru. Í ljósi þessa er spurningin hvort einhver geti  bent þér  á Sjálfstæðismann sem kann að iðrast misvísandi. Jón Baldvin hefur sagt að Ingibjörg Sólrún ætti að segja af sér, vegna sinnar ábyrgðar.

Nú las ég að Bjarni Benediktsson hafi á einhverjum fundi gefið það út að Sjálfstæðisflokkurinn beri sinn hluta af ábyrgðinni á því hvernig fór. Það finnst mér virðingarvert. Björgvin Sigurðsson sagði af sér sem Bankamálaráðherra, en ég veit ekki hversu mikil iðrun var samfara þeirri afsögn. Ég þekki fullt af Sjálfstæðismönnum, Samfylkingarmönnum og Framsóknarmönnum sem viðurkenna þátt flokkanna í þessu hruni. Sjaldnast fylgir því einhver sérstök iðrun, en hins vegar depurð fyrir að svona hafi farið.

Við þurfum uppstokkun í íslenskri pólitík, og ég vona að það þýði að skynsemin fari að gilda fremur en hollusta við flokkana. Hjarðhugsunin kemur okkur afskaplega stutt.  

[Heimir Lárusson Fjeldsted, 22.2.2009 kl. 17:11]

Minnimáttarkennd gagnvart Sjálfstæðisflokknum virðist ver umtalsverð.

[Baldur Kristjánsson, 22.2.2009 kl. 20:03]

Góður Gunnlaugur!

[Gunnlaugur B Ólafsson, 22.2.2009 kl. 21:43]

Þetta er áhugavert hjá Einari Má. Vissulega held ég að jafnaðarmenn þurfi líkt og aðrir að meitla til sína stefnu og það er gott að fá vel skrifaða ádrepu. En ég er sammála því að Einar er trúlega betri rithöfundur heldur en stjórnmálamaður. Veit ekki hvað Samfylking og Ólafur Ragnar hafa t.d. átt sameiginlegt i utanríkismálum. Hann hefur einmitt talað gegn frekari tengslum við samband Evrópuríkja líkt og Styrmir Gunnarsson og Ragnar Arnalds.

En voru ekki flestir landsmenn á einn eða annan hátt þátttakendur í græðginni og neysluhyggjunni? Meginpunktur minnar færslu er að dópsalinn sjálfur, sem innleiddi frjálshyggjuna, peningahyggjuna, sýnir engan vilja til yfirbótar. Ekki vottur að endurmati á stefnu eða viðurkenningu á mistökum. Það er hjarðhugsun. Enda er nokkur sannleikur í því að vinstri menn eru með ríkari einstaklingshyggju og að standa með sínum persónulegu gildum heldur en hægri menn. Aðalmálið er þó að vera bara mannlegir og auðmjúkir í hvaða flokki sem menn eru.