Hvar ert þú "ósýnilega hönd" og "dauða fjármagn"?

Eitt af því skondnara sem hægt er að hlusta á í ljósi undangenginna mánaða og bankahrunsins er að hlusta á ríflega ársgamalt viðtal Íslands i dag við Hannes Hólmstein Gissurarson. Nú þarf heldur betur að fá aðstoð ósýnilegra handa og finna dautt fjármagn til að virkja.

Hann fór víða um heim og flutti kotroskinn fyrirlestra um þetta efni og með sérstakri áherslu á kvótakerfið. Í viðtalinu telur hann gjafakvótann sem upphaf góðæris í landinu, en flestir eru nú sannfærðir um að þar liggi upphaf meinsemdarinnar sem varð frækornið að græðgisvæðingunni í landinu.

Hann talar á þeim nótum að næstu skref einkavæðingar séu orkugeirinn og auðlindirnar. -Sjá ekki allir hversu mikið Dabbon og Hannsi voru á bremsunni og reyndu að vara þjóðina og útrásargengið við hvert stefndi?

Trúboðar hræðslunnar

Það er fróðlegt að sjá fréttir af því að norskir sendimenn óttans eru komnir hingað til lands. Það sem drífur þá af stað til ferðar er hræðslan við að Ísland sæki um aðild að Evrópusambandinu. Mér líst hinsvegar mjög vel á hugmyndir Björgvins G Sigurðssonar um nána samvinnu Norðurlandana um Evrópumál. Það er mjög æskilegt að frændþjóðirnar fylgist að og myndi einingu, sem hefur álíka vægi og stórþjóðirnar í ákvarðanatöku.

Þessu hef ég einmitt talað fyrir. Við erum með lagskiptingu valds og þurfum að hafa möguleika til áhrifa innan hverrar einingar. Mestu völdin höfum við í okkar einkalífi, síðan sveitarfélagi og landi. Ísland hafi síðan stefnumótandi áhrif innan Norðurlandaráðs sem mótar sameiginlega stefnu um Evrópumál. Síðan þarf að gera Sameinuðu þjóðirnar mun áhrifaríkari í aðgerðum sem snerta heiminn allan og ógnanir mannkyns.

Allt þetta dregur úr ótta og eykur skilvirkni í stjórnmálum heimsins. Við aukum sjálfstæði okkar sem þjóðar og tækifæri sem einstaklinga með því að vera virk á öllum stöðum í lagskiptingu valdsins.

Sagðir beita sér gegn ESB

Góða spillingin kemur frá Valhöll

Hannes Hólmsteinn er bara snillingur. Hann skrifar grein í Fréttablaðið í dag sem heitir Spilling í Brussel. Hann hefur verið lítt áberandi síðustu vikur enda hugmyndakerfi hans hrunið. Hann reynir því að slá á nýja strengi og bendir á þörfina á siðbót innan Evrópusambandsins.

Í Evrópu er það svo til óskráð regla að framámenn í stjórnmálum segja af sér ef þeir hafa gert eitthvað sem rýrir traust almennings á tiltekinni persónu. Nú hefur umboðsmaður gert alvarlegar athugasemdir við stöðuveitingar innvígðra.

Spilltu sporin liggja víða í kringum kjarna Davíðs Oddssonar sem Hannes Hólmsteinn tilheyrir og ver í blindni. Það eru ekki bara stöðuveitingarnar á son, frændur og einkavini. Nú eru merki um alvarlega spillingu innan þessa kjarna vegna innherjaupplýsinga í máli Baldurs Guðlaugssonar.

Svo virðist sem að Róbert Wessmann hafi ekki verið í réttu klíkunni, því hann hafði ekki upplýsingar sem voru aðgengilegar ráðuneytisstjóranum, innvígðum og innmúruðum. Hannes er í glerhúsi og á ekki að kasta steinum. Hvað þá að halda að þeir drífi alla leið yfir til meginlandsins.

Tónlistarhús - Atvinnuskapandi verkefni

 

Pétur Blöndal sagði í kvöldfréttum sjónvarps að hann vilji sjá tónlistarhúsið standa óklárað sem minnisvarða um "óráðsíu og bruðl" þjóðarinnar. Þetta er hraustlega mælt af þingmanni flokks sem var kjölfestufjárfestir græðgisvæðingarinnar.

Ég tek undir sjónarmið Ólafs Elíassonar að svo gæti farið að mikil verðmæti og samningar tapist ef miklar tafir verði á framkvæmdinni. Í húsið hefur verið lagður mikill metnaður varðandi arkitektúr og hönnun.

Framundan er verkefnaskortur í byggingariðnaði. Hér er því tilvalið að skapa farveg fyrir þá sem að eru að missa vinnuna að koma inn í framhaldið. Stór hluti af eftirstandandi framkvæmdakostnaði eru launagreiðslur.

Það er betri kostur fyrir ríkið að borga þarna verka- og iðnaðarmönnum laun heldur en atvinnuleysisbætur. Við eigum að sameinast um að þjóðin láti hendur standa fram úr ermum við að ljúka þessu verkefni. Jafnvel að fá sjálfboðaliða. 

Húsið verður glæsilegt og það er vel hægt að láta það standa fyrir góð gildi og endurmat á samfélagi okkar. Það er nauðsynlegt að hafa svigrúm fyrir eflingu andans og öfluga sjalfsmynd. Ekki síst þegar á móti blæs.

Nú þurfa tónlistarmenn og menningarfrömuðir að hefja gjörninga á hafnarbakkanum til að undirstrika að þessi framkvæmd hafi tilgang og að til hennar sé lagður góður hugur. Það þarf fleira en málm og gler. Það verður að vera líf og sálir sem móta hlutverk þessa sköpunarverks.

Reynt að leysa mál Tónlistarhúss

Er hann að koma eða fara?

Framsóknarflokkurinn er um þessar mundir að sortera sig frá bændasamfélaginu og þjóðernislegum áherslum og siglt verður fljótlega undir merkjum Evrópusamrunans. Framsóknarflokkurinn færir sig inn á mið Samfylkingarinnar í áherslum sínum. Því ber að fagna. Uppaldir á mölinni eru pabbadrengirnir úr flokknum, sem aldrei hafa mjólkað kýr að yfirtaka bændaflokkinn. Hinsvegar fyrir lýðræðið tel ég að það sé óæskilegt að fá fram tvo flokka sem eru eins. Er ef til vill sannleikur í því hjá Bjarna Harðarsyni að fólk með þessar áherslur hefði átt að ganga til liðs við Samfylkinguna og halda Framsóknarflokknum áfram þjóðernislega sinnuðum flokki um hagsmuni dreifbýlisins?

Jónas frá Hriflu vildi einn flokk fyrir verkalýð og samfélag þéttbýlis en annan fyrir bændur og samfélag dreifbýlis. En sennilega hefði honum þótt það kjánalegt að Dagur B Eggertsson og Guðmundur Steingrímsson væru í sitthvorum flokknum. Hagsmunir og hugmyndaheimur gefa engin tilefni til þess. Metnaður Guðmundar snýst um að klífa einhvern ætternisstapa, sanna erfðafestu sína og getu til að leiða þennan flokk. En er það ekki einmitt framsóknarmennskan í hnotskurn eins og hún hefur birst síðustu áratugina. Enginn hugmyndatengdur metnaður, engin lífsýn, en einungis útreiknað mat á því hvað sé stysta leiðin í völd.

Guðmundur í Framsóknarflokk

Allir komu þeir aftur og enginn þeirra dó

 

Ein er sú frétt sem er gleðileg og má ekki glatast í síbylju barlómsins. Hún er sú að síðasta ár var hið fyrsta í Íslandssögunni án dauðsfalls á sjó. Það sem verið hefur fastur liður í sjósókn víða um landið varð ekki á öllu landinu í heilt ár. Í útvarpsviðtali þakkar Sævar Gunnarsson formaður Sjómannasambandsins þennan árangur meiri þekkingu, betri útbúnaði, meiri aðgát og skynsemi.

Þessi reynsla gæti nýst okkur við enduruppbyggingu og siglingu þjóðarskútunnar næstu misserin. Svo virðist sem að endurtekin viðskiptasigling Björgólfs Guðmundssonar hafi einkennst af áhættusækni. Að sækja í vegferðir með líkum á tvísýnnri útkomu. Hegðun hans og fleiri sem skuldsett hafa þjóðina til næstu áratuga eru vítin og vitarnir til að varast og móta siglingaleiðir.

Himineldar í Mosfellsbænum

Gæfuríkt nýár