Allt er þegar þrennt er

Síðastliðin fimmtán ár hef ég búið í Mosfellsbæ og hefur það að flestu leyti verið ánægjulegt. Gaman að vinna á Reykjalundi á sínum tíma og sjá mikla umhyggju með rætur í viðleitni allra að efla heilsu vistmanna til sálar og líkama. Gaman að vera óbeinn þátttakandi með listakonunni minni í þeirri miklu grósku sem ríkti á Álafossi í listsköpun þar fyrir um tíu árum. Gaman að kynnast vönduðu skólastarfi, bæði á Reykjakoti og í Varmárskóla, þar sem synirnir hafa verið. Gaman að taka þátt í hestamennsku´á Harðarsvæðinu og útivist á fellin umhverfis bæinn. Gaman að kynnast öllu fólkinu í Reykjahverfinu sem að voru með börn á svipuðum aldri, þegar við vorum nýflutt. Allir þessir litlu karlar sem voru í öðru hverju húsi og urðu leikfélagar eldri stráksins urðu einnig vinir mínir.

Við lærðum snemma að meta stígana meðfram Varmá og útivistarmöguleikana á beltinu upp úr og niður úr meðfram ánni. Það var fagnaðarefni þegar ákveðið var af bæjarstjórn fyrir um áratug að byggja vandaða sundaðstöðu við Íþróttamiðstöðina að Varmá. En þá komst Sjálfstæðisflokkurinn til valda og hann breytti um áherslur í þessu máli og féll frá fyrirliggjandi hugmyndum og teikningum. Ákveðið var að hún yrði við Lágafellsskóla. Þrátt fyrir að helmingur bæjarbúa skrifaði undir áskorun um að byggja upp bæjarlaugina að Varmá þá fékkst málið ekki rætt eða endurskoðað. Þar er komin fín sundlaug í dag, en ég er enn sannfærður um að áherslurnar hefðu átt að vera á hinn vegin að lítil laug væri við Lágafellsskóla og vegleg bæjarlaug að Varmá.

Ég fékk í annað skipti nokkrum árum síðar að reyna lítinn sveigjanleika bæjaryfirvalda tengdan tengibraut í Helgafellshverfi. Þá var Sjálfstæðisflokkurinn enn við völd með aðstoð VG sem gekk áreynslulítið inn í sömu stjórnarhætti að hlusta lítið og vinna gegn umræðu um skipulagsmál. Ég er enn sannfærður um að tengibraut í jaðri byggðar hefði verið betri lausn heldur en allt það rask og skemmdir sem unnar hafa verið á Álafosskvos og Varmársvæði með Helgafellsvegi. Það hefur verið mjög mikil reynsla að taka þátt í stjórn Varmársamtakanna og öðlast þá reynslu að bæjaryfirvöld gerðu íbúasamtökum á flestan hátt erfitt fyrir í starfi. Nú er kona úr Mosfellsbæ sem er að gera mastersritgerð í stjórnmálafræði að skoða samskipti Varmársamtakanna og bæjarstjórnar Mosfellsbæjar. Að fá utanaðkomandi aðila til að velta upp sjónarmiðum og áherslum er mikið fagnaðarefni, ef það má vera til þess að efla íbúalýðræði.

En þriðja og stærsta prófið á íbúalýðræði í bænum er framundan og tengist vinnu við miðbæjarskipulag. Það fór vel af stað með því að kalla til rýnihópa sem samsettir voru af íbúum. Út úr því var gerð samantekt um væntingar fólks. Í framhaldi hefði verið æskilegt að fara í opna hugmyndavinnu þar sem tvær til þrjár tillögur væru kynntar, en samt möguleiki að sameina góða hluti úr mismunandi áttum. Vilja Mosfellingar halda áfram með hugmyndina um verslunargötuna "Kardimommubæinn" í Þverholtinu eða er það bara staðreynd sem við eigum að viðurkenna að íslensk veðrátta bíður ekki upp á verslunargötur og skynsamlegra að stefna að einhvers konar útfærslu á verslunarmiðstöð sem að hugsanlega væri tengd almenningsgarði. Mikilvægt er fyrir kirkjuna að starfa á opinn hátt svo að fólk uplifi á sterkan hátt að fyrirhuguð kirkjubygging sé þeirra. "Þótt ég talaði tungum manna og engla, en hefði ekki kærleika, væri ég hljómandi málmur eða hvellandi bjalla". Ættu kirkja og framhaldsskóli ekki að samnýta fyrirhugaðan menningarsal?

Eftir tímabil mikils umróts í Mosfellsbæ þar sem áherslurnar hafa verið á mikla uppbyggingu hverfa undir forystu verktaka og landeigenda er komið að því að við horfum inn á við, fólkið í bænum. Metum hvaða skref séu best til að efla miðbæ og mannlíf. Tryggja að Mosfellsbær hafi áhugaverðan og skapandi karakter en hljóti ekki það hlutskipti að vera bara svefnbær. Það er mín ósk, en ekkert gefið að hún rætist.