Felldu hann!

 

Spurði kærustu eins stráks sem að er búin að vera kærulaus þassa önnina hvað ég ætti að gera við svona dreng. Hún hefur staðið sig vel og horfði glettin á svip til hans og sagði ákveðin; "Felldu hann!". Ég og kærastinn urðum hissa á þessari skeleggu afstöðu, en þá sagði hún enn ákveðnari; "Í alvöru!". Þessi piltur tilheyrir of háu hlutfalli nemenda með væntingar um að ná 4,5 og verða hækkaður upp í 5. En fyrir nokkrum dögum var í sjónvarpi viðtal við stúlku frá Kína sem býr hér ásamt fjölskyldu sinni og er í fremstu röð sem píanóleikari og er á öðru ári í læknisfræði. Hún lýsti aganum í Kína, að ætlast væri til að allir væru með tíu, en ef þú værir komin niður í átta þá væri það ekki nógu gott.

Á kennarafundi á föstudag var rætt um nauðsyn þess að koma upp meiri stoðþjónustu í skólanum. Stundum finnst manni að skólakerfið ætli sér að draga alla yfir lækinn, því fleiri hvítar húfur sem það framleiðir, þeim mun meira af ánægðum nemendum, kennurum og aðstandendum. En stundum eru mestu heilindin fólgin í því að segja nemendum að fara og gera eitthvað annað. Koma síðan aftur þegar þau eru tilbúin til að leggja það á sig sem þarf til að ná viðunandi árangri. Hindranirnar eru ekki settar upp til að fella einhvern heldur eru það kröfur eða viðmið til að opna á enn meiri menntun og tækifæri.

Þannig var kærastan að ýta við sínum gaur. Að gerast svolítið alvarlegri og stefnufastari í að undirbúa sig undir lífið.  Kæruleysið er hjá honum og hann á að axla ábyrgðina. Frelsið er fínt fyrir kínversku stúlkuna sem nýtur þess að vera laus undan líkamlegum refsingum í skólagöngu en jafnframt nægilega öguð til að nýta tækifæri menntunar. Sumir og því miður of margir íslenskir framhaldsskólanemar misnota frelsið út í agaleysi og virðingarleysi gagnvart þeim miklu fjármunum sem settir eru í að búa þeim tækifæri til menntunar.

Athugasemdir

[Gunnur (IP-tala skráð) 1.4.2008 kl. 06:33]

Góð grein ! Mikið er ég sammála - en hvaðan kemur metnaðarleysið ? Úr foreldrahúsum ? samfélaginu ? eða skólum ? Stundum þarf að hjálpa fólki til að finna leið að takmarki /  framtíðarverkefni. Horfa fram á við. Á heimilum þar sem lítill tími gefst til samræðna er varla von á því að ungt fólk hafi skýra framtíðarsýn.  

[Sigurður Þorsteinsson, 1.4.2008 kl. 08:24]

Áhugaverð nálgun. Málið snýst annars vegar að gera kröfur og hins vegar ræktun. Sökudólgaleitin skilar litlu.

[Hallgrímur Egilsson, 1.4.2008 kl. 09:26]

Metnaðarleysið kemur "að ofan"... þar á ég við að allt skólastarfið miðast við miðlungsnemann.

[Gróa Valgerður (IP-tala skráð) 1.4.2008 kl. 09:51]

Heyr heyr!

Hef aldrei skilið hvað sé svona frábært við að skólarnir okkar séu fullir af fólki sem ekki vill læra.

[Gunnlaugur B Ólafsson, 1.4.2008 kl. 12:09]

Fyrir nokkrum árum var verið á starfsdögum að vinna að stefnumótun fyrir skólann og þar var mikið af fögrum orðum um að sinna vel nemendum með sérþarfir, sem að er hið besta mál. En ég benti á að ekkert væri í textanum um að sinna þeim vel sem að gætu og stefndu hraðari námsframvindu. Því var bætt inn í lokatextann.

[Jens Guð, 1.4.2008 kl. 13:33]

  Ég man ekki hvað hann heitir fyrrverandi skólastjóri Lýðháskólans í Skálholti og núverandi skólastjóri hliðsstæðs skóla í Danmörku.  Mig minnir að hann heiti Oddur eða hvort að hann er Oddsson.  Hann hefur þá hugmyndafræði að það sé ekki til lélegur nemandi heldur misgóðir kennarar.  Kannski ýkt kenning en þó er sannleikskorn í þessu.

  Ég hef kennt í 27 ár.  Ég kenni einungis á námskeiðum og nýt þess vegna þeirra forréttinda að nemendurnir eru komnir á námskeiðið vegna áhuga á námsefninu sem er skrautskrift. 

  Nemendurnir eru þó misáhugasamir og misþolinmóðir.  Sumir gefast nánast upp þegar þeir ná ekki fullkominni útkomu á einhverju sem þeir eru að rétt að kynnast og eiga eftir að þjálfa sig upp í.  Eða þegar þeir sjá að sessunauturinn er farinn að skrifa fallegra letur en þeir sjálfir.

  Það er oft gaman fyrir mig sem kennara að breyta þá kennsluleiðinni og laga hana að getu "tossans".  Til að mynda með því að fara aftur í eitthvað sem hann ræður vel við og láta hann fá sjálfstraust á ný.  Lauma síðan erfiðu hlutunum hans varfærnislega inn á milli þess sem hann er ánægður með.  Og vera duglegur að hrósa honum.  Hrós gerir kraftaverk. 

  Það er sjálfsagt að ýta undir getu afburðanemenda.  En mikilvægara er að  aðstoða þá sem verr gengur við að finna taktinn. 

[Gunnlaugur B Ólafsson, 1.4.2008 kl. 15:26]

Jens, þetta er góð athugasemd, allt um hvatningu og slíkt. Þá komum við líka að áfangakerfi og bekkjarkerfi með mun á möguleikum til persónulegra samskipta og að örva nemendur til góðra verka.

En lykilatriðið að velja verkefni af því að menn hafa áhuga á þeim eins og þínir nemendur á námskeiðunum. Það er of hátt hlutfall nemenda í framhaldsskólum sem að eru inn á bóknámsbrautum án þess að hafa raunverulegan áhuga.

Ég er á móti því að framhaldsskólinn verði einhvers konar metnaðarlaus dagvistun fyrir unglinga. Það er því spurning hvort að það eigi ekki að hafa fleiri skóla með lýðháskóla fyrirkomulag. Meginviðmið að skapa fjölbreytta hagnýta menntun og sjálfstraust sem undirbúning fyrir lífið.