Hinn nýi siður

Þjóðin skiptist í tvær fylkingar um hvort ávinningur sé af fullgildingu samstarfs okkar við önnur lönd í álfunni með aðild að Evrópusambandinu. Samkennari minn benti mér á að þessu mætti að nokkru líkja við aðstæður sem ríktu við kristnitökuna á Þingvöllum árið 1000. Því er eðlilegt að spurt sé hver gæti nú tekið að sér hlutverk Þorgeirs ljósvetningagoða og leitt okkur að skynsamlegri ákvörðun í málinu. Persónulega finnst mér eðlilegt og lýðræðislegt að það verði samviska þeirra sem nú sitja Alþingi sem tekur ákvörðun um aðildarviðræður og þjóðin kjósi um niðurstöðuna.

Það er erfitt að taka undir sjónarmið þeirra sem vilja ekki að þetta mál fái farveg til ákvörðunar. Þá munu fylkingarnar halda áfram vopnaskakinu og ganga á orkubirgðir þegnana með málþófi án niðurstöðu. Uppskeran verður sundrung og sundurlyndi meðal þjóðarinnar. Sitt hvor fylkingin reynir að kaffæra hina með gífuryrðum og allir standa hálfringlaðir. Gætum við ekki lengur keypt cheerios og korn flakes eftir að við værum gengin í ESB? Þessari grundvallarspurningu hefur verið velt upp á bloggsíðum nýlega. Við verðum þá allavega að vona að hægt verði áfram að snæða hina amerísku morgunhringi á laun í skúmaskotum.

Fyrir árið 1000 var kristniboð reynt með misjöfnum árangri á Íslandi þar sem heiðinn siður var enn fastur í sessi.  Sumarið 1000 dró til tíðinda á Alþingi á Þingvöllum.   Upplausn var yfirvofandi í hinu unga samfélagi þar sem þingheimur hafði skipst í tvær fylkingar heiðinna manna og kristinna. Fylkingarnar höfðu hvor sinn lögsögumann og sögðu sig úr lögum hvor við aðra. Lögsögumennirnir tveir sammæltust um að Þorgeir ljósvetningagoði lögsögumaður heiðinna skyldi ákveða hvaða trú Íslendingar allir skyldu taka.   Þorgeir lagðist undir feld og hafðist þar við nóttina og næsta dag.  Eftir það gekk hann að Lögbergi og kvað upp þann úrskurð að Íslendingar skyldu taka kristna trú en heiðnir fengju áfram að stunda sína trú þótt leynt skyldi fara. 

Ræða Þorgeirs ljósvetningagoða markaði þáttaskil á Íslandi en með henni hóf kristin trú innreið sína í íslenskt samfélag án vopnaskaks og blóðsúthellinga.  Með kristni áttu erlendir menningarstraumar greiðari leið til landsins og bókmenning hófst með kennslu í lestri og skrift. 

http://www.thingvellir.is/saga/kristnitaka/

Flokkarnir eru ósammála

Athugasemdir

[Svanur Sigurbjörnsson, 6.5.2009 kl. 00:00]

Skemmtileg umfjöllun en líkingin við kristnitökuna er náttúrulega í besta falli til gamans.  Það vill gleymast að það það val sem goðarnir stóðu frami fyrir var ekki hvort að þeir vildu taka upp kristni, heldur hvort að þeir gerðu það með sem minnstum blóðsúthellingum eða eftir mannskætt stríð.  Synir sumra landshöfðingjanna voru í haldi hjá Noregskonungi og það var beitt viðskiptaþvingunum til að þrýsta á kristnitökuna.  Skömmu eftir að kristnin var tekin upp (nokkur ár) varðaði það við útlegð að blóta, jafnvel þó að það hefði verið á laun.  Trúfrelsi var fótum troðið en ég veit ekki hvort að það ríkti undir ásatrúnni.  Kristnin var a.m.k. eina viðurkennda trúin í nær þúsund ár og ríki hennar varið með blóði og tárum, fordæmingu og eignanámi, samningum og samkeppni við kónga.  Ríkti meiri náð og miskunn eftir að kristnin tók við? Ég veit það ekki, en á bágt með að sjá að svo hafi verið.

[Gunnlaugur B Ólafsson, 6.5.2009 kl. 00:17]

Sæll Svanur

Samlíkingin snéri einkum að skiptingu þjóðarinnar í tvær fylkingar um málefni. Hvernig nauðsynlegt er að komast að niðurstöðu. Ekki endilega sem allir eru sáttir við, en þá er hægt að beina orkunni að öðru. En vorum við ekki og erum enn meira og minna trúlaus þó menn væru skráðir til hins kristna dóms?

                                   Mbk, G

[Gunnlaugur Ingvarsson (IP-tala skráð) 6.5.2009 kl. 08:07]

Ég verð nú aðeins að hæla þér nafni minn því þetta er í fyrsta og eina skiptið sem ég sé einhvern úr hópi ykkar ESB aðildarsinna minnast einu orði á það að til sé yfirleitt fólk og það jafnvel stór hluti þjóðarinnar sem sé algerlega ósammála ykkur um ESB málin.

Hvað þá að það væri nú kanski ráð að leita einhverra sögulegra leiða til þess að sundra nú ekki þjóðinni og jafnvel finna lausnir sem gætu sætt þessa hópa.

Þetta er mjög svo sjaldgæft úr þessari áttinni og eiginlega einsdæmi það mættu fleiri úr þínum hópi líta til þín með þetta og margt fleira reyndar.

Vegna þess að yfirleiitt talar þessi ESB rétttrúnaðar kór alltaf með þvílíkum yfirgangi hroka um ESB málin. Ævinlega þannig að þessi ESB rétttrúnaður sé hinn eini og sanni og vegurinn mikli og breiði til Sannleikans !  

Oftast er talað þannig að þið ESB sinnar séuð hinn mikli og breiði meirhluti þjóðarinnar og það eina sem hafi komið í veg fyrir að þessi mikli og almenni þjóðarvilji hafi ekki náð fram að ganga fyrir löngu síðan séu að í veginum hafi verið:

1. Örfáir vondir stjórnmálamenn aðalega þó úr Sjálfstæðisflokknum og þá eiginlega bara úr Davíðsklíkunni alvondu.

2. Einstaka einangrunarsinnar sem séu algerlega vonlausir vitleysingar og sérvitringar sem ekki sé orðum á eyðandi.

3. Örfáar vondar sérhagsmunaklíkur eins og LÍÚ og hallærislegar og gamlar afturhaldsstofnanir eins og forysta Bændasamtakana sem hafi líka bara misskilið hlutina. (JBH talar í nýlegri grein um það að þeir einu sem séu eiginlega á móti ESB séu launaðir talsmenn þessara sérhagsmunahópa.)

Ég sjálfur er einlægur andstæðingur ESB aðildar Íslands en tel mig samt alls ekki tilheyra neinum af þessu ofantöldu sérhagsmuna hópum og ég veit um mjög marga fleiri sem fylgja mér en er samt alls ekki hægt að skilgreina innan þessa þrönga hóps.

Reyndar hafa skoðanakannanir undanfarið sýnt að þessi hópur sem ég tilheyri sé meirihluti þjóðarinnar en það má samt hels alls ekki minnast á það.

ESB fréttamiðlarnir íslensku fela slíkar óheppilegar niðurstöður aftur og aftur á innsíðum sínum með röngum fyrirsögnum og villandi umfjöllun !

En lengi var von á einum.

Til hamingju með það.

[Árni Gunnarsson, 6.5.2009 kl. 09:00]

Tek undir með G.I. með að þetta er óvenju kurteisleg nálgun við funheitt deilumál. Sjálfur er ég afdráttarlaus andstæðingur viðræðna hvað þá innlimunar í þetta bandalag. Þessi þjóð þarf á óskertu viðskiptafrelsi að halda og ég hef alltaf hafnað því að kaupmaðurinn sem ég skipti við geti neitað að sýna mér kurteisi ef hann kemst að því að ég hafi verslað við einhvern annan.

Það eru mikil auðævi fólgin í landamærum Íslands sem eru Norður-Atlantshafið og við eigum að skilja það. Þessi litla þjóð á að nýta sér það að hinir fáu og smáu hafa ævinlega notið velvildar í samskiptum siðaðra þjóða. 

Mér finnst þetta-annað hvort eða- bera of mikinn svip af viðskiptaþvingunum til að ég sætti mig við það.

En að öðru: Af hverju ráðumst við ekki að þessari kreppu án afskipta AGS og með lífeyrissjóðina að bakhjarli? 

[Ómar Bjarki Kristjánsson, 6.5.2009 kl. 10:21]

Ari Fróði nefnir tvær beinar undanþágur sem íslendingar fengu í gegn við kristnitöku (fyrir utan óbeinu undanþáguna um að  blóta á laun en varðaði þó við sektum ef upp komst minnir mig hann segja)

1. Leyft að bera út börn.

2. Hrossakjötsát.

Vandamálið hinsvegar við fornar sagnir af kristnitökunni er að margt er þar afar ótrúverðugt og sagnfræðilegt heimildargildi hefur af mörgum á síðari tímum verið dregið í efa.  En það breitir því ekki að sagan er skrambi góð.

Td. eins og Ari setur söuna fram er svo að skilja að mjög fáir hafi verið orðið kristnir og setur þannig fram að fáir höfðingjar hafi hafi viljað flytja hinn nýja sið og sæst hafi verið á málið nánast sisona og er Þorgeir hvað upp úrskurðinn hafi einfaldlega allir (eða flestir) ákveðið að umpólast.  Er ekki mjög trúverðugt.  Hljómar td. sem hálfgerð kraftaverkasaga.

Annars er það ekki það að mörg merkileg atriði koma fram hjá Ara og sum trúverðug.  Flókið mál.

Sumir höfðingjar voru ekki langt frá Ólafi konungi.  Gissur Hvíti einn af þeim sem flutti fram hinn nýja sið skv. Ara, var náfrændi hans.  Þremenningar ef ég man rétt

[Gunnlaugur B Ólafsson, 6.5.2009 kl. 12:15]

Þakka umræðuna. -Það sem er áhugavert í frásögninni af kristnitöku er að lögsögumaður heiðinna fer undir felld og kveður upp úrskurðinn.

Voru ekki Dagur B og Katrín Jakobs í fosvari fyrir málefnahóp til að ákvarða meðferð evrópumálsins. Ef til vill ættum við bara að fela Katrínu að ákveða hvort við höldum áfram að blóta okkar sjávarguði eða hvort við tökum þátt í samstarfi lýðræðisríkja í álfunni.

Veit reyndar ekki hvort það væri nógu kúl að hún leggðist undir felld. Gæti farið betur á því að hún veldi sér einhverja notalega jarðvarmalaug þar sem að hún íhugaði drjúga stund en gengi síðan upp á fjall með miklu útsýni og boðaði framtíðarstöðu okkar meðal þjóðanna.

[Árni Gunnarsson, 6.5.2009 kl. 12:39]

Mér sýnist það ljóst af þessu síðasta svari þínu Gunnlaugur að þú útilokir það að þau Katrin og Dagur fari saman undir feld. Það væri þó líklegri lausn til samkomulags.

En gæti svo sem líka endað með ósköpum.