Nauðsynlegar hreinsanir

Ný ríkisstjórn leggur áherslur á lýðræðisleg vinnubrögð. Eðli minnihlutastjórnar felst í að leita eftir samstöðu um mál. Þetta er holl tilbreyting. Forseti Alþingis gegnir þarna lykilhlutverki að tryggja sátt. Að frumvörp fái eðlilega meðhöndlun og meirihluta innan Alþingis. Þetta mun án efa efla sjálfstæði þingsins. Í þessu samhengi var nauðsynlegt að skipta um forseta þess, en hann var fulltrúi flokks og framkvæmdavalds sem hafði litið á þingið sem afgreiðslustofnun. Áhersla á sterkan meirihluta birtist í þeirri mynd að Flokkurinn þurfti ekki að hlusta á kóng né prest. Nægjanlegt var að tveir karlar hér eða þar ákveði hvort landið væri stuðningsaðili stríðs í fjarlægum löndum eða að yfirtaka banka.

Nú hefur Jóhanna Sigurðardóttir sett hina siðferðilegu kröfu á seðlabankastjórana um að semja um starfslok. Að þeir skynji ekki væntingar og nauðsyn þess að endurnýjað verði traust á forystu og banka er með ólíkindum. Ef að það kostar 44 milljónir til að gera þessa úrbætur þá verður svo að vera. Það fer ekki saman að aðalbankastjóri Seðlabanka Íslands sé á sama tíma guðfaðir stjórnmálaflokks. Það er þörf á að endurnýja lagaramma um bankann, en það á ekki að blanda því saman við þá staðreynd að bankastjórnin getur ekki límt sig við stólana þó hún hafi orðið uppvís að margvíslegum afglöpum. Það er ansi mörg spillingarhreiður íhaldsins í efnahagslífi og stjórnsýslu sem þola smá tiltekt.

Biðlaunin áætluð 44 milljónir

Stefnuræða

Opnað fyrir persónukjör

Kjarni málsins

Því hefur verið haldið fram að hina skyndilegu kúvendingu íslensks fjármálalífs megi rekja til EES samningsins. Þar hafi skapast grunnur fyrir óhóf og stjórnleysi sem hleypti ofvexti í bankakerfi sem varð margfalt stærra en ríkisútgjöld.

Vissulega skapaði EES samningurinn frelsi og sóknarfæri en það er rangt að ekki hafi verið tæki til staðar að halda vexti og útrás innan viðráðanlegra marka. Kvaðir um bindiskyldu banka voru litlar og lítil áhersla á að tryggja gjaldeyrisforðann.

Norðmenn hafa síðustu áratugi verið að safna í sjóði til að tryggja að landið sé undirbúið fyrir kreppu. Á sama tíma var hér ráðandi græðgisvæðing og taumlaus skuldsetning. Treyst á að ný álver og þensla redduðu þjóðarbúinu frá ári til árs.

Hugmyndafræðin var vissulega röng. Gylfi Magnússon segir „Það var þvert á móti beinlínis ætlast til þess að þessar stofnanir væru ekki að hefta fjármálakerfið og vöxt þess heldur að styðja fjármálakerfið í frekari vexti og útrás.“

Erlendir sérfræðingar hafa verið á sama máli að við höfum ekki nýtt heimildir laga til að nýta taumhaldið. Kreppan gefur ekki ástæðu til að taka af okkur frelsið. Áfengi leiðir ekki til drykkjusýki, hún er afleiðing skertrar sjálfstjórnar.

Hugmyndafræðin var röng

Hvenær veiðir maður hval og hvenær veiðir maður ekki hval?

Leyfi til hvalveiða voru gefin korteri fyrir stjórnarslit af fyrrum sjávarútvegsráðherra. Hraustir sægarpar víða um land fagna og segja að þetta hafi verið eina vitið. Gamla viðhorfið um að við látum nú ekki hvern sem er segja okkur fyrir verkum heyrist bergmála í auglýsingum og heitu pottunum. Með því fylgir röksemdin um að það þurfi að tryggja jafnvægi í lífríki sjávar. Hvalir borði svo mikið af þorski og öðrum nytjafiskum mannsins.

Ef öruggt er að markaðir séu fyrir hvalaafurðir þá kemur til greina að heimila hvalveiðar, þó gjörningur Einars K Guðfinnssonar hafi verið valdníðsla og stendur þar sem eitt af minnismerkjum Sjálfstæðisflokks af þeirri sortinni. Hinsvegar áttu Norðmenn mjög erfitt með að selja afurðir sinna hvalveiða. Þessir konungar hafanna safna upp ýmsum þrávirkum mengunarefnum í umhverfinu í vefi kjötsins og því hefur það orðið óvinsælt til manneldis.

Því hefur verið haldið fram að alltaf sé hægt að nýta þetta sem loðdýrafóður. Ég hef ásamt fleirum staðið fyrir veiðum á útsel í sellátri fyrir austan síðastliðin haust. Útilokað er að selja selinn til manneldis og síðustu haust hefur ekki einu sinni verið hægt að láta hann frítt til loðdýrabúanna. Þau hafa ekki hakkavélar eða frystigeymslur fyrir miklar birgðir eða að veiðarnar eru ekki á réttum tíma miðað við hvenær þeir eru í mestri fóðurþörf. Hef trú á að svipað verði ástatt með hvalaafurðir og þá eru hvalveiðar bara þráhyggja.

Þórólfur Matthíasson hagfræðiprófessor skrifar ágæta grein í Moggann um nauðsyn þess að endurskoða umrædda reglugerð þó ekki væri nema út frá sjónarmiðum um jafnræði einstaklinga til sjósóknar. Það væri í anda athugasemda mannréttindanefndar Sameinuðu þjóðanna. Það er eðlilegt að slíkar heimildir fari á uppboð en standi ekki eingöngu til boða fyrir einhverja flokksgæðinga Sjálfstæðisflokksins. Þá væri meira segja hægt fyrir þá sem að eru verndunarsinnaðir að kaupa leyfin án þess að nýta þau. Afrakstur sölu þessara veiðiheimilda færi í bjargráðasjóð heimila landsins.

Fagrir dagar

"Pabbi, sjáðu trén. Svo er líka glimmer í snjónum. Takk fyrir". Þetta voru fyrstu viðbrögð fimm ára sonar þegar við komum út á föstudagsmorgni á leið á leikskóla.

Síðustu þrír dagar eru búnir að vera sérlega fagrir, hvort sem það er vísir á betri tíð í víðara samhengi mannlífsins.

Helgin er búin að nýtast vel til útivistar, farið í Bláfjöll og á hestbak upp í Laxnes. Set hér inn nokkrar myndir.

 

 

  

 

 

Skynvilla og hrun

 

Stærsta meinsemd Sjálfstæðisflokks er að geta aldrei sýnt auðmýkt og vilja til að hlusta á fólk. Að láta allt sitt starf ganga út á að upphefja mikilfengleika flokksins. Þessir eiginleikar eru helstu ástæður lítillar lýðræðishefðar í landinu. Nú er að ljúka 18 ára setu flokksins og ekki er farið frá björgulegu búi.

Flokkurinn sem ætíð var sagður kjölfestan í efnahagsmálum skilur eftir sig hrun. Hin blinda flokkshollusta gat ekki tekið á smákóngaveldinu og spillingunni sem fann hentug vaxtarskilyrði undir væng íhaldsins. Ráðuneytisstjórar, sýslumenn, dómarar, forstöðumenn stofnana og fleiri hafa iðulega fengið embættin út á flokksskírteinin.

Rakst á nokkra gullmola við lestur Fréttablaðsins áðan;

"Flokkurinn er búinn að vera við völd í átján ár og Ísland er hrunið". Gunnar Helgi Kristinsson

"Ég minnist þess ekki að skynvillan sem Sjálfstæðismenn kalla pólitík hafi nokkurn tímann verið dregin eins skýrum dráttum". Davíð Þór Jónsson

"Aldrei aftur eins flokks land". Hallgrímur Helgason

Geir: Stjórnuðust af hatri

Þjóðremba er ekki vinstrimennska

Við þurfum menn eins og Barack Obama sem að hugsa í hnattrænum lausnum, að fá stjórnmálamenn sem tala í gildum og raunverulegum verðmætum, tala fyrir nauðsynlegri endurskoðun á lífstíl mannsins bæði út frá persónulegri velferð og umhverfi, lífríki og auðlindum.

Tölum fyrir stórefldu samstarfi Norðurlanda, sem finnur sér farveg innan Evrópu. Við erum ekki eyland! 

Nær Evrópu með Vinstri grænum

Kosningadagurinn

Það er nok skondið að það verði að meginmáli að kjósa sem fyrst. Sigurður Hreinn efast um að krafa VG um að flýta kosningum sé sett fram af tærri lýðræðisást. Hann telur að það sé gert til að hindra ný framboð í að kynna sig og undirbúa. Þar skiptir líka máli að þeir hafa mælst háir í skoðanakönnunum og líklegt er að slíkt dragi úr líkum á að Sjálfstæðisflokkurinn verði búin að fara í gegnum allsherjar hundahreinsun eins og Framsóknarflokkurinn.

Almennt tel ég að það sé best til lengdar fyrir lýðræðið að hafa andrými og að kjósa um miðjan maí mánuð. Fram að þeim tíma þurfa Vinstri grænir og Samfylkingin að opna sína flokka fyrir kröfum fólks um lýðræðislegar áherslur en ekki setja stein í götu þeirrar viðleitni. Við þurfum ekki fleiri flokka, en þeir þurfa að vera síkvikt afl nýjunga og góðra hugmynda. Það væru mikil mistök að kljúfa félagshyggjufólk enn á ný í fleiri einingar. 

Helsta afurð þess væri að Sjálfstæðisflokkur héldi stöðu sinni sem stærsti flokkurinn, einungis með um 25%. Þeim væri falin stjórnarmyndun og tækist líkt og áður að púsla saman í stjórnarmeirihluta. Stærsta verkefnið er að tryggja að sá flokkur fái hvíldina og að mögulegt reynist að vinna að nauðsynlegri tiltekt í stjórnsýslu og fjármálakerfi landsins.

Fundað um stjórnarmyndun

Minn tími er kominn!

Það er margt sem bendir til að tími Jóhönnu Sigurðardóttur sé kominn. Hún sagði þessi orð eftir að hafa tapað í formannskosningu Alþýðuflokks. Fór síðan fram undir merkjum Þjóðvaka sem setti á oddinn kröfuna um lýðræðisleg vinnubrögð og samvinnu félagshyggjufólks. Hún setti árið 1996 fram hugmyndir um stjórnlagaþing til að breyta kjördæmaskipan og stjórnarskrá.

Svipaðar áherslur eru æskilegar enn í dag og eru endurómaðar í mótmælum og kröfum fólks síðustu vikur. Ef verður af samstarfi VG og Samfó þá vona ég að þar verði ekki tjaldað til einnar nætur. Að þó að mistekist hafi að ná öllu Alþýðubandalaginu inn í Samfylkinguna að þá verði það regla héðan í frá að ef flokkarnir fá góða kosningu þá sé sjálfgefið að þeir leiti samstarfs.

Sem þriðji maður á lista Þjóðvaka á Austurlandi fyrir kosningarnar 1995 þá geri ég ráð fyrir að nú sé líka minn tími kominn, loksins. Þessi tilraun í átt að pólitískum metorðum hefur ekki skilað miklum bitlingum, stöðuveitingum eða öðrum hlunnindum. En nú er verið að raða á básana og trúi ég varla öðru en að mér verði tryggð störf í ráðum og nefndum. Er ekki eitthvað að losna í Seðlabankanum?

Munu leita eftir endurskoðun á IMF-samningi

Spegill forsetans

Það er frábært hjá forsetanum að miðla óskum fólksins í landinu til forystumanna flokka og styðja með öllum ráðum þá viðleitni að byltingin leiði til þess að við endurskipuleggjum grunnþætti lýðræðisins þannig að þræðir valdastofnana liggi að og frá grasrótinni.

Réttast væri að mynda utanþingstjórn eða þjóðstjórn án forsætisráðherra, en forsetinn stígi fram sem verkstjóri slíkrar stjórnar sem hefði tvö hlutverk. Að skilgreina neyðaraðgerðir í efnahagsmálum og endurskoðun stjórnarskrárinnar.

Stórkostlegur misskilningur forseta