"Fólk er búið að fá nóg"

Síðustu daga erum við búin að heyra endurtekið af "aðgerðaleysi" ríkisstjórnarinnar og jafnvel oftar hefur verið sagt "fólk er búið að fá nóg". En það er skrítið að fá nóg af þeim sem ekkert er sagður gera. Erum við ef til vill búin að fá nóg af góðærinu, eyðslunni og spennunni? Eru nýju trukkarnir sem fengnir voru með bílaláni orðnir of margir og samkeppnin það hörð að það er ekki rekstrargrundvöllur? Erum við það skuldsett að niðursveifla stuðlar að alls herjar rótleysi og taugaveiklun. Sennilega eigum við nóg af efnislegum gæðum?

Nú þurfum við að læra að lifa lífinu í jafnvægi og sátt. Ekki sveiflast frá því að vera þjóðin sem var fyrir áramót að kaupa upp Danmörku, Bretland og lönd um álfur allar og í þjóðina sem var eftir áramótin að stefna með alla banka landsins í gjaldþrot. Þetta eru merki um alvarlega taugaveiklun í þjóðarsálinni. Sennilega var skynsamlegast fyrir ríkisstjórnina að gera fátt og vera ekki þátttakandi í óróanum. Þannig gefst líka svigrúm til að við áttum okkur á því hvert og eitt að við berum ábyrgð.

Í löndum þar sem að er slíkt undirliggjandi óöryggi og misskipting verður áherslan á að efla lögregluna. En meðalið sem við þurfum helst og mun reynast best og mest er kærleikur og innri ró. Það á við jafnt um vörubifreiðastjóra sem eru "búnir að fá nóg" og víkingasveitir sem eru komnar með hátt hlutfall af einstaklingum sem hafa litla hæfni í mannlegum samskiptum en snöggir til að lenda í hasar. Af þeim sökum treystir almenningur ekki lögreglunni nægjanlega vel.

Kærleiksmiðstöðvar og skilningur væri betri sending en að efla lögreglustöðvar og valdbeitingu. Kirkjurnar gætu gegnt slíku hlutverki ef þaðan yrði miðlað margvíslegu mannbætandi starfi. Þar er trúlega of mikið klerkaveldi til að blómstri farvegur sjálfsprottins manngildis og ástúðar. Staður þar sem við getum glaðst án tilefnis, þar sem við getum þakkað fyrir að vera búin að fá nóg.

Gleðilegt sumar!

Fórum nokkur árlega línuskautareisu úr Mosó á Seltjarnarnes. Gaman er að festa þennan sið í sessi og hvet ég alla að skrá nú þegar í minnisbók næsta árs að hjóla, skauta, hlaupa Mosó-Nes. Línan. Ég og Guðfinnur bílasali styttum okkur reyndar leið í miðbæinn. Fannst ég geta komist upp með þetta, þar sem að gangan á Hvannadalshnjúk er næstu nótt, aðfaranótt laugardags.

Ofbeldi elur af sér ofbeldi

Í landinu hafa hinar og þessar mælistikur efnahagslífs þróast á verri veg á síðustu vikum. Aðalvandinn fyrir heimilin er vaxtaokur. Flutningabílstjórar hafa því miður gengið of langt. Þeir hafa af einhverjum ástæðum ofmetnast af þeim stuðningi sem að mótmæli þeirra fengu í byrjun. Kröfur þeirra eru óljósar og illskiljanlegt að beina aðgerðum sínum gegn almenningi í umferðinni eða að lítilsvirða heimsókn leiðtoga úr stríðshrjáðu landi.

Mótmælin hafa nú staðið um nokkurt skeið og ekki hefur verið gripið inn í þessar aðgerðir. Sjónvarpið sýndi lögreglumenn í þessu tilfelli biðja bílstjóra að fjarlægja bílana og opna þessa mikilvægu samgönguæð eftir allnokkurn biðtíma. Það gekk ekki eftir. Þá var tilkynnt með fyrirvara að gripið yrði til aðgerða af hálfu lögreglu til að opna veginn. Tekið fram að piparúða yrði beitt. Þá sáust bílstjórarnir fara í bíla sína og sækja allskyns vökva, WD40 og fleira. Svona fíflagangur gefur Birni Bjarnasyni réttlætingu fyrir því að breyta samfélagi okkar í lögregluríki.

Mótmælin fóru úr böndunum

Nýjan dagskrárstjóra

 

Það munar ansi miklu á yfirlýsingu Geirs Haarde frá því í gær um að upptaka evru og aðild að ESB komi ekki til greina og niðurstöðu skoðanakönnunar Fréttablaðsins í dag, þess efnis að tæp 70% íslensku þjóðarinnar vilja hefja umsóknarferli sem gæfi af sér drög að samningi til þjóðaratkvæðis.

 

Samfylkingin verður að standa fast á sínum stefnumálum sem að eru í miklum samhljómi við væntingar kjósenda. Í gær var flokkurinn með glæsilega ráðstefnu "kvótakerfi á krossgötum". Þar sem áhersla var á nauðsyn þess að taka tillit til niðurstöðu mannréttindanefndar Sameinuðu þjóðanna. Í dag sjáum við muninn á stefnu forsætisráðherra gærdagsins og framtíðarsýnar þjóðarinnar í Evrópumálum.

 

Í báðum þessum málum þarf flokk sem að er eins afgerandi og mögulegt er. Þingflokkur og ráðherrar Samfylkingarinnar geta ekki látið eins og þau séu "innmúruð" í stefnu Sjálfstæðisflokksins. Þetta eru grundvallarmál þar sem jafnaðarmenn hafa unnið vel heimavinnuna. Ef eitthvað á að vera á dagskrá þá eru það þessi mál.

 

Það þarf einfaldlega að skipta um dagskrárstjóra, ef hann er með ómögulega efnisskrá. Lýðræðið og vilji kjósenda þarf að verða partur af prógramminu.

67,8 vilja hefja undirbúning aðildarumsóknar

Á skóli fyrst og fremst að vera skemmtilegur?

Unglingarnir okkar, sem hafa athyglina í tónhlöðunni, tölvuleikjum, kvikmyndum, tónleikum, böllum, gera það skilyrði að allt sem þau taka sér fyrir hendur uppfylli öll helstu viðmið um skemmtilegheit. Þau eru iðulega ofdekruð eða á að segja spillt, af eltingarleik okkar eftir veraldlegum gæðum og tímaleysi foreldrana til að virkja þau inn í  metnaðarfull verkefni. Þessi kynslóð hefur þó fleiri tækifærum úr að moða en nokkur önnur, sem Ísland hefur alið.

Rótleysi samfélagsins skapar hinsvegar þörfina fyrir endalausar flugeldasýningar tilfinningalífsins. Nemandinn mætir með þær væntingar að skólinn sé með skemmtiefni daginn út og inn. Það að nemendur nái aukinni færni eða skilningi á eðli og fyrirbærum náttúrunnar verður aukaatriði. Á endanum gefum við öll eftir í kröfum og skólinn fer að verða eins og dagvistun. Þannig bendir margt til þess að hlutur raungreina innan fjölbrautakerfisins sé að verða óviðunandi undirbúningur að háskólanámi.

Nú er otað að stórum hluta ungmenna tækifærum sem þau nýta sér ekki. Allur útbúnaður í húsnæði og tækni til kennslu er til fyrirmyndar. Á háskólastigi eru fjöldi greina í raunvísindum, verkfræði, heilbrigðisvísindum og íþróttafræðum þar sem færni og þekking í raungreinum kemur að góðum notum. Nemar hafa aftur á móti tilhneigingu til að safnast fyrir í félagsgreinum af því að þær eru sagðar léttar og skemmtilegar. En á sama tíma eru þau búin að fækka tækifærum til háskólanáms.

Sveitungar mínir Kvískerjabræður náðu einstakri færni í tungumálum og náttúruvísindum í mikilli einangrun með útvarp og bækur sem einu kennslutækin. Í kyrrð og þögn sveitabúskaps var það umbun allri annarri æðri að ná betri tökum á lærdómi af ýmsum sviðum. Það var nægjanleg skemmtun ein og sér að skilja ferðir farfugla eða framgang jökla. Þeir bjuggu sér til tækifæri úr engu.

 

Blóm vikunnar Ólafssúra

Í sveitinni gat það verið ígildi sjoppuferðar að fá sér hundasúru eftir ærslagang um tún og engi. Það var hinsvegar ekki fyrr en ég fór að arka með ferðamenn um gil og gljúfur að ég fór að meta Ólafssúru sem fóðurbætir. Þessi mynd var tekin af Ólafssúru í Hvannagili, Stafafelli í Lóni í byrjun júlí 2005. Hún vex um mest allt land, einkum til fjalla. 

Frjósemisdansar í Mosó

Amma sagði eitt sinn við mig þegar ég var strákur, að ekkert væri fegurra en kvenlíkaminn. Þá var Bjarni Fel að lýsa listdansi á skautum. Man að ég varð hugsi. Fannst það vera skrítið að hún tiltæki sérstaklega líkama kvenna, en ekki karla, þegar hún hugsaði um fegurð.  Hún væri jú kona. En sennilega er hægt að tengja mýkt, dulúð og hinn seiðandi kraft einvörðungu við hin líkamlegu form kvenna. Það er engin synd að viðurkenna þessa staðreynd. Það má dást að slíkri fegurð jafnt og annarri fegurð.

Hef verið með hesta í Mosfellsbæ í 15 ár en hef aldrei verið boðaður á karlakvöld hestamannafélagsins Harðar. Sennilega er ég of mikil kerling! En félagar mínir þarna eru búnir að kynda elda kröftugrar umræðu um nektardans sem að er fastur liður að hafa sem lokaatriði. Þeir eru gerðir ábyrgir fyrir mansali og kúgun kvenna, ásamt því að vera sakaðir um að breytast þarna einu sinni á ári úr virðulegum fjölskyldufeðrum í slefandi klámhunda.

Sú ímynd hangir við hestamenn að geta gengið glannalega um gleðinnar dyr. Hestar, konur og vín. En ef til vill snýst þetta mál um tvennt. 1) Var dansinn ætlaður til að vekja kynóra þannig að hægt sé að líta á að farið hafi verið út fyrir siðferðileg viðmið? 2) Var einhver þvingaður til að gera eitthvað sem að hann vildi ekki? Hefur einhver karl sem var þarna eða dansarinn móral. Að þeir hafi gert eitthvað siðferðilega rangt. Það er besta mælistikan.

Í Mosfellsbæ liggja mörg tækifæri og ef til vill er hægt að gera skrautlegar hestasýningar þar sem vaskir riddarar ná fram sínum besta góðgangi í hringnum undir seiðandi dansi fagurra meyja. Það er ekki hægt að líta framhjá því að dans með áherslu á kvenleika er hluti af menningu flestra þjóða. Við þurfum að geta haft slíkt í okkar kúltúr án þess að tengja það sektarkennd eða skömm. Fáum samba drottningar og magadansmeyjar til samstarfs um að gera næsta stórmót Harðar sem líflegast. 

Harðir á strippinu

Fallegur hægri piltur

Auðvitað er Berlusconi endurkjörinn út á fegurðina eina og ætlar að taka nokkrar sætar hægri stelpur með sér í ríkisstjórn. Ítölsk pólitík er engu lík. Veit ekki hvaða málefni Berlusconi stendur fyrir, önnur en þau að halda stöðu sinni og ríkidæmi.

Myndin er af Silvíó og konu hans Veróniku eftir að hún hafði krafist þess að hann bæðist afsökunar á ummælum sínum við aðrar konur. Meðal annars "ef ég væri ekki giftur myndi ég giftast þér samstundis" og "með þér færi ég hvert sem er".

Nýlega ráðlagði hann konu með fjárhagsáhyggjur að gisftast syni sínum. Síðan toppaði hann eigin yfirlýsingar í síðustu viku með því að flokka konur til hægri og vinstri með tilliti til fegurðar. En nú er hann byrjaður að finna til ábyrgðar.

„Finn til ábyrgðar"

Vorið kemur á morgun

Haft er eftir Árna Sigurðssyni veðurfræðingi og nágranna mínum í blaði nú um helgina að vorið komi með hlýrri suðrænum vindum á þriðjudag, sem sagt á morgun. Hann er fjalltraustur maður þannig að við getum farið að gera okkur klár fyrir betri tíð með blóm í haga. Er reyndar ekki viss um að hann hafi verið að lofa sumri heldur vísaði hann til þess að þessi hlýji loftmassi séu fyrstu merki um að vorið sé að koma. Blaðamaðurinn rúnnar síðan aðeins frásögnina og fréttin verður "Vorið kemur á þriðjudag".

Heiðarhorn

Þriðja fjall í undirbúningi fyrir Hvannadalshnjúk afgreitt. Hvílíkur dagur! Sólskin, stillt veður og frábært útsýni til allra átta. Heiðarhorn sem er hæsta fjallið (1.054 m) í Skarðsheiði. Bílum var lagt skammt frá Efra-Skarði í Svínadal. Gengið var upp dal með Skarðsá og Skarðshyrnu á vinstri hönd. Áfram upp á brún Skarðsheiðar í 600-700 m hæð og þá opnaðist sýn á Heiðarhornið.

Framundan var síðasti og erfiðasti kaflinn á sjálft hornið. Samfelld snjóbreiða og harðfenni í hlíðinni. Þar kom sér vel ísöxin sem ég kippti með frá Árna veðurfræðingi, fjallamanni og nágranna á Reykjaveginum. Í tuttugu mínútur gekk ég fyrstur og slóst við harðfennið með hæl og öxi. Loks náðum við út á öxlina, þar sem varð grýttara og minni hliðarhalli.    

Þarna opnaðist stórkostlegt útsýni til vesturs og norðurs. Áður höfðum við séð langt til suðurs og austurs. Meðal annars yfir Hvalfjörð og til Skjaldbreiðar. En nú opnaðist sýn yfir Hafnarfjall til Snæfellsjökuls og norður til Eiríksjökuls. Útsýnið af Heiðarhorni var ótrúlegt og það var ágæt tilfinning að afgreiða þetta fjall sem að er sléttur helmingur af hæð Hvannadalshnjúks.

Þakka skapara alls auðmjúklega fyrir fagran dag - Þúsund þakkir.